Αν υπάρχει ένας τόπος στην Ελλάδα που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από πίνακα ζωγραφικής, αυτός είναι τα Ζαγοροχώρια. Κρυμμένα στις πλαγιές της Πίνδου, τα 46 χωριά του Ζαγορίου συνδυάζουν παραδοσιακή αρχιτεκτονική, ανέγγιχτη φύση και φιλοξενία από καρδιάς.
Από την Αθήνα ως τα Ζαγοροχώρια, κάθε χιλιόμετρο είναι μια υπόσχεση ομορφιάς.
Το ταξίδι ξεκινά με εικόνες που αλλάζουν, η πόλη δίνει τη θέση της στα βουνά, στα ποτάμια, στα χωριά που μοιάζουν να κοιμούνται μέσα στο πράσινο. Μια διαδρομή περίπου 5,5 ωρών, γεμάτη στάσεις για καφέ και φωτογραφίες, μέχρι να φτάσεις σ’ έναν τόπο που μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι.
Η πέτρα κυριαρχεί παντού, στα αρχοντικά, στα καλντερίμια, στα γεφύρια που στέκουν αιώνες ολόκληρους πάνω από ποτάμια και φαράγγια.
Η φύση σε μαγεύει με την απεραντοσύνη του Βίκου, τα κρυστάλλινα νερά του Βοϊδομάτη, τα δάση της Αστράκας και τις μυρωδιές του βουνού.
Κάθε στενό και μια ιστορία, οι άνθρωποι καλόκαρδοι, φιλόξενοι, σε κερδίζουν με ένα χαμόγελο, ένα τσίπουρο και μια ιστορία για κάθε ιστορικό μέρος των χωριών που αντικατοπτρίζει τον πλούτο της παράδοσης και τη μαγεία της καθημερινής ζωής.
Αυτό που αξίζει να δείτε και να βγάλετε φωτογραφίες είναι το φαράγγι του Βίκου, ένα από τα βαθύτερα του κόσμου, μια μαγευτική πεζοπορία, αντάξια σε κάθε ταξιδιώτη.
Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στο Μονοδένδρι, με θέα που κόβει την ανάσα.
Το Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο, για φωτογραφίες που μοιάζουν με πίνακες.
Τα πέτρινα γεφύρια του Κόκκορη, του Καλογήρου, του Πλακίδα, μικρά θαύματα αρχιτεκτονικής.
Και φυσικά, τις τοπικές γεύσεις, πίτες, φέτα, αγριογούρουνο στιφάδο, και το ζαγορίσιο ψωμί στον ξυλόφουρνο.
