Ο διασώστης της ΕΜΑΚ και προπονητής της εφηβικής ομάδας πόλο του ΠΑΟΚ, του οποίου η φωτογραφία έγινε viral, αφηγείται όσα έζησε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Γιάννης Πανταζόπουλος: ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ. Η ώρα είναι δύο και μισή το πρωί. Ο διασώστης της 2ης ΕΜΑΚ (Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών), Ιωάννης Παπαγιαννάκης, ξυπνά από ένα τηλεφώνημα που δέχεται στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη: έπρεπε να σπεύσει στον οικισμό Ευαγγελισμός του νομού Λάρισας.
Λίγη ώρα πριν είχε συμβεί η σφοδρή μετωπική σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train με εμπορική αμαξοστοιχία. Τα βαγόνια 1 και 2 της πρώτης κάηκαν ολοσχερώς, ενώ, όπως γνωστοποίησε σε σχετική του ανακοίνωση το ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, 2-3 βαγόνια πολτοποιήθηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης.
Ο εκτροχιασμός των συρμών και η επακόλουθη ανάφλεξή τους οδήγησε στον θάνατο 57 τουλάχιστον επιβατών και στον τραυματισμό τουλάχιστον 85. Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα.
Ως μέλη της ΕΜΑΚ, κάθε συμβάν για μας είναι ξεχωριστό, αλλά αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Προφανώς και είμαστε εξοικειωμένοι με σκληρές εικόνες, επιβάλλεται να παραμένουμε ψύχραιμοι και αφοσιωμένοι, αλλά στην περίπτωση αυτή ήταν δύσκολο να μη λυγίσεις.
Από τα πρώτα λεπτά που κατέφθασαν στο σημείο της τραγωδίας, οι άνδρες της ΕΜΑΚ έκαναν μαραθώνιες προσπάθειες για να εντοπίσουν σημάδια ζωής και να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες να ανασύρουν κάποιους επιβάτες ζωντανούς απ’ τα συντρίμμια. Με ειδικά εργαλεία και μηχανήματα έκοβαν κομμάτι-κομμάτι τα βαγόνια προκειμένου να τους μετακινήσουν με ασφάλεια.
Συγχρόνως, οι χειριστές γερανών συνέβαλαν καταλυτικά στο έργο τους. Η ομάδα του Ιωάννη Παπαγιαννάκη είδε από την αρχή τις απανθρακωμένες σορούς, ενώ με ταχύτατες ενέργειες έβαζαν τους τραυματίες στα ασθενοφόρα και στα λεωφορεία που είχαν καταφθάσει.
Ο κ. Παπαγιαννάκης θυμάται: «Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό που είδα και έζησα. Βρίσκομαι 23 χρόνια στην ΕΜΑΚ και μπορώ να σας πω ότι είναι από τις πιο σκληρές εικόνες που έχω δει στη ζωή μου. Ήμασταν θεατές μιας απερίγραπτης φρίκης», αναφέρει συγκλονισμένος. Οι δραματικές εικόνες, τα συντρίμμια των βαγονιών και η μυρωδιά καμένου τον έκαναν να λυγίσει. Εκείνη τη στιγμή, ασυναίσθητα, γονάτισε και ξέσπασε σε κλάματα. Στο πρόσωπο αυτού του άνδρα της ΕΜΑΚ αποτυπώθηκαν ο πόνος, η απόγνωση και ο θρήνος.
Η φωτογραφία του να κοιτά θλιμμένος την άμορφη μάζα του τρένου έγινε αμέσως viral στον διαδικτυακό κόσμο, η προσπάθειά του να συγκρατήσει τη συγκίνησή του καθώς επιχειρεί στο σημείο της τραγωδίας στα Τέμπη καταγράφηκε ως μία από τις πιο δυνατές στιγμές των τελευταίων ημερών.
Όπως αναφέρει, μιλώντας στη LiFO, βρέθηκε στα χαλάσματα για περίπου 17 ώρες, αλλά παραμένει ιδιαίτερα φορτισμένος. «Η φωτογραφία τα λέει όλα. Εγώ είμαι μόνο μια εικόνα και τίποτα περισσότερο. Στα τόσα χρόνια που είμαι μέλος της 2ης ΕΜΑΚ έχουν δει τα μάτια μου ανατριχιαστικές εικόνες, διαμελισμένα σώματα και έχω ακούσει αμέτρητες φορές τις φωνές ανθρώπων που είναι θαμμένοι κάτω από χαλάσματα.
Όμως, όταν έφτασα στον τόπο της τραγωδίας μαζί με τον εκπαιδευμένο σκύλο-διασώστη μου, Έκτορα, αντίκρισα τρομακτικές εικόνες. Έπρεπε να αναζητήσουμε ανθρώπους κάτω από άμορφες μάζες σιδερικών, ενώ γνωρίζαμε ότι εξαιτίας της φωτιάς που είχε προηγηθεί είχαν αναπτυχθεί πρωτοφανείς θερμοκρασίες, άρα είχαμε συνειδητοποιήσει από την αρχή ότι το έργο μας θα αφορούσε μόνο νεκρούς.
Ως μέλη της ΕΜΑΚ, κάθε συμβάν για μας είναι ξεχωριστό, αλλά αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Προφανώς και είμαστε εξοικειωμένοι με σκληρές εικόνες, επιβάλλεται να παραμένουμε ψύχραιμοι και αφοσιωμένοι, αλλά στην περίπτωση αυτή ήταν δύσκολο να μη λυγίσεις», υποστηρίζει.
Και προσθέτει: «Θεωρήσαμε υπέρτατη υποχρέωση να κάνουμε τα πάντα ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους συγγενείς τη δυνατότητα να αποχαιρετήσουν τα παιδιά, τους συγγενείς τους. Να μπορέσουν να κάνουν μια κηδεία με ό,τι απέμεινε απ’ αυτά που εμείς θα ανακαλύπταμε. Για όλους μας ήταν αδιαπραγμάτευτο το ότι έπρεπε να βρούμε έστω κάποιο ίχνος για να γίνει η ταυτοποίηση DNA. Δεν ήταν μόνο σημαντικό, ήταν και ιερό καθήκον».
